De aanwezigheid van de Noormannen op de Schelde tijdens de 9de eeuw blijft een
grotendeels onbekende factor binnen het bredere kader van de Scandinavische
expansie in Noordwest-Europa. Het is nog steeds onduidelijk of de
Noormannen zich tussen het jaar van de plundering van Antwerpen (836) en de
definitieve terugkeer van het Grote Leger naar England (892) beperkt hebben tot
occasionele raids op de Schelde, dan wel of ze zich gedurende ongeveer twee
generaties ook effectief gevestigd hebben in het benedenstroomgebied van deze
rivier (met abstractie van Walcheren). Enkel voor de periode 879-892
bevestigen de primaire bronnen (annalen van Sint-Vaast, Sint-Bertijns en Fulda)
dat het Grote Leger een aantal keer overwinterde in het Scheldegebied.
De situatie van de Rupelstreek is in deze context zeer merkwaardig omdat ze in
de primaire en secundaire bronnen totaal onbenoemd blijft, terwijl vanuit
strategische en logistieke overwegingen deze streek voor het Grote Leger zonder
twijfel een ideale locatie was om het hele Scheldegebied te controleren.
Behoudens een korte publicatie in een lokaal heemkundig tijdschrift (Rupelbrug
1996) is er nooit enig onderzoek gedaan naar dit onderwerp. In deze
presentatie zal met behulp van een multidisciplinaire aanpak worden aangetoond
dat de Rupelstreek deze controlerende functie wel degelijk heeft vervuld, met
daarbij zowel een bespreking van de disciplines waarvoor zeer sterk
bewijsmateriaal voorhanden is, alsook de disciplines waarvoor dit
bewijsmateriaal vooralsnog ontbreekt.